Martes, 19 d'agostu de 2014 Pesquerín - La Bobia - Mayáu La Muezca - Picos de Abla (Torre) - Mayáu Corralín - o ¿Cerralín? - Cerru Tebrandi - Colláu Ovenes o de La Perra - Crestón de la Piedra - Picu Niañu - Colláu Niañu - Colláu Ovenes - Mayáu Tebrandi - Senderu arrodiando'l monte Tebrandi pel sureste - Crestéu este-oeste pel mesmu - Mayáu Corralín - Pista - Pesquerín.
"Trátase d'un deporte y eso, yá de por sí, fai que xeneremos endorfines, hormones imprescindibles pa la salú mental. Pero, amás, ye una práuctica que se realiza en comunión cola naturaleza, alloñaos del estrés llaboral de les grandes ciudaes, del ruiu, de la contaminación. Namás vas sentir paz, vas ver paisaxes espectaculares y vas oyer los cantares de los páxaros. "Luis Murillo Arias"
Tuviere varies veces pela xerrina d'Abla y nel modestu y vistosu picu Torre.
Al guapu pueblu de Pesquerín (Piloña), onde dexamos el coche y empezamos el paséu, llégase per un carreterín que sal de Villamayor. Ye un percorríu fácil y agradecíu que fae que los nuesos güeyos gocien d'unes bones vistes. Los pueblinos del norte de Piloña, los alredores de Villamayor y Sevares; la cara sur del Sueve, la cercana peña Priede, la Mota Cetín, montes d'Amieva y Ponga, el Niañu,..., los Picos, si ta espeyao...
El paséu pel cordal disfrutando de les curioses formes que la erosión esculpió nes piedres, baxar al bien conserváu mayáu Corralín y volver pel mesmu camín o pela pista de formigón ye una caminata curtia y guapa que que paga la pena.
Tamién tuviere nel Niañu. Ye una escursión que saliendo de la carretera d'Espinaréu a Riofabar préstame abondo.
Apetecíame xuntar los dos percorríos y teníalo pendiente dende fae tiempu. El problema foi que nun escoyí'l día más adecuáu y la borrina y l'orbayu estrozaron daqué lo que podía ser un bona xornada de monte.
Habrá que volver y aprovechar pa nun caer en dalgunos equivocos que tamién fixeren que'l paséu fuere menos prestosu.
El primer error ye dir dende'l colláu Ovenes pel cresteríu hasta'l Niañu. Hai pasos, pa min difíciles, qu'obliguen a desesguiles que a min nun me presten un res. La solución ye faldiar el cordal pel sur.
L'otru ye, a la vuelta, siguir el senderu bien marcáu que dende'l mayáu Tebrandi arrodia'l monte pel sureste. LLévamos a un colláu que fae que tengamos que volver crestiando d'este a oeste casi hasta'l cumal p'atopar el camín pel que fuimos al dir. La meyor solución ye volver pel mesmu sitiu.
Asina y too, escaeciendo la moyadura y les equivocaciones, nun foi un mal día.
"Trátase d'un deporte y eso, yá de por sí, fai que xeneremos endorfines, hormones imprescindibles pa la salú mental. Pero, amás, ye una práuctica que se realiza en comunión cola naturaleza, alloñaos del estrés llaboral de les grandes ciudaes, del ruiu, de la contaminación. Namás vas sentir paz, vas ver paisaxes espectaculares y vas oyer los cantares de los páxaros. "Luis Murillo Arias"
Tuviere varies veces pela xerrina d'Abla y nel modestu y vistosu picu Torre.
Al guapu pueblu de Pesquerín (Piloña), onde dexamos el coche y empezamos el paséu, llégase per un carreterín que sal de Villamayor. Ye un percorríu fácil y agradecíu que fae que los nuesos güeyos gocien d'unes bones vistes. Los pueblinos del norte de Piloña, los alredores de Villamayor y Sevares; la cara sur del Sueve, la cercana peña Priede, la Mota Cetín, montes d'Amieva y Ponga, el Niañu,..., los Picos, si ta espeyao...
El paséu pel cordal disfrutando de les curioses formes que la erosión esculpió nes piedres, baxar al bien conserváu mayáu Corralín y volver pel mesmu camín o pela pista de formigón ye una caminata curtia y guapa que que paga la pena.
Tamién tuviere nel Niañu. Ye una escursión que saliendo de la carretera d'Espinaréu a Riofabar préstame abondo.
Apetecíame xuntar los dos percorríos y teníalo pendiente dende fae tiempu. El problema foi que nun escoyí'l día más adecuáu y la borrina y l'orbayu estrozaron daqué lo que podía ser un bona xornada de monte.
Habrá que volver y aprovechar pa nun caer en dalgunos equivocos que tamién fixeren que'l paséu fuere menos prestosu.
El primer error ye dir dende'l colláu Ovenes pel cresteríu hasta'l Niañu. Hai pasos, pa min difíciles, qu'obliguen a desesguiles que a min nun me presten un res. La solución ye faldiar el cordal pel sur.
L'otru ye, a la vuelta, siguir el senderu bien marcáu que dende'l mayáu Tebrandi arrodia'l monte pel sureste. LLévamos a un colláu que fae que tengamos que volver crestiando d'este a oeste casi hasta'l cumal p'atopar el camín pel que fuimos al dir. La meyor solución ye volver pel mesmu sitiu.
Asina y too, escaeciendo la moyadura y les equivocaciones, nun foi un mal día.
