Ponga na seronda (1): Picos Recuencu y Zorru

          Miércoles, 29 d'ochobre de 2014          Les Bedules - El Biforcu - Llamargues de La Mota - Mayáu Les Caldes - Collada Caldes - Picu Recuencu - Monte Les Formes - Colláu Pumerín - Bordiando pel oeste el picu Lluengu - Colláu Zorru - Picu Zorru - Valle Antiguu - Cueña cresteríu del Lluengu -  Sienda Les Oveyes - Colláu Pumerín - Monte Les Formes - Collada Caldes - Mayáu Les Caldes - Mayáu Les LLampes - Biforcadera - Les Bedules.

          "Subir a un picu ye una esperiencia verdaderamente máxica,  escaeceste de too, de toles esmoliciones, de tolos problemes, tola to atención céntrase en nun cayer, ye un deporte nel qu'intervién tol cuerpu. Produz una enorme sensación de llibertá sentise tan cerca de les peñes, de la naturaleza, de los montes, cuando algames el cume sientes tal felicidá que de siguío quies volver esperimentar esa sensación". Leni Riefenstahl

          Amás de los paseos habituales per Peñamayor y alredores plantegárame pa la pasada seronda facer tres escursiones pel parque natural de Ponga y otres tres per Redes.
          Nun se ve davezu que los propósitos de salides al monte se cumplan. La climatoloxía, munches veces, o cualquier otra circunstancia fae que me de por satisfechu si faigo la mitá de lo que me propunxera. Nesta ocasión fixi cinco de les pensaes y toi contentu porque superé la mio media.
          Los collores colos que'l tardíu pinta les viesques d'Asturies ye motivu bastante pa pasiar per Ponga. Si a ello xuntamos los sos guapos montes, conviértese nun llugar imprescindible pa los que mos gusta patiar per sitios que tán a tresmano de cualquier llugar pobláu.
          El Recuencu yera un picu que viéndolu camín del Pierzu, monte ponguetu al que más voi , siempre m'atraxo. Dalguna vez que pasare pela collada Caldes tuvi la tentación d'intentar subir pero dábame un pocu respetu. Dempués de buscar información per internet paicióme que yera factible y decidíme a incluyilu nel paséu. La esperiencia foi bona. Tando seco y subiendo y baxando pali que pali nun tien gran dificultá. Un pequeñu pasu onde hai qu'usar les manes y piedrina suelto onde se pue resbaliar. Despacín y poniendo procuru ta al acance de la mayoría.
          Por embargu'l picu Zorru, onde yá tuviera, resultóme daqué más dificil. Nun el monte en sí sinon l'acercamientu al colláu Zorru. Dende ellí yá nun hai dificultaes.
          La mio opción de bordiar pel oeste el picu LLuengu nun ye la meyor. Casi nun se ven los senderos, ta la yerba alto, hai partes mui pindies y pasos daqué complicaos. Anque sea más llargo paezme meyor arrodiar el LLuengu pel noreste y subir pel valle Antiguu como fixi na vuelta.
           Les vistes dende los dos picos son d'ablucar. Circunvalar el LLuengu pasando pela cueña del so cresteríu ye prestóso a esgaya. Y, ¡qué vamos dicir del andar pelos caminos de la viesca Peloño!
           Lo único feo del paséu ye dir dende Los Bedules a Les LLampes porque tien el primer kilómetru bastante estrozáu pel pasu de los tractorones que tan sacando madera.
           En resumíes cuentes un día de monte de lo más guapo.