Domingu, 15 de xunu de 2014 Aparcamientu Les Xanes (Villanueva) - Sienda Les Xanes - Ilesia Pedroveya - La Rebollá - Colláu La Canal Seca - Picu Cuitaye (Tamién s'alcuentren pa esti guapu piquín los nomes: Cuitalle, Cotialle, Cutiay, Cotachai, Airúas,...) - Don Fernando - Miradoriu Les Xanes (Esta denominación ye inventu míu) - Serandi - Foz de Picarós - Sienda'l Oso - Aparcamientu.
"Detrás del mundu había montes. Habíalos per tolos llaos onde quiera qu'un mirara." Ernest Hemingway
Yera'l mio cumpleaños y nun busqué nenguna escursión especial pa cellebralu. Namái la cercanía y el llargor adecuáu pa poder tar en casa a meudía.
Fae tiempu que perdí la cuenta de les veces que caminé per esta guapa sienda. Dende que tengo'l blog: De la foz de Picarós a la ruta Les Xanes; Circuitu peles Xanes, puertos d'Andrúas, Pandu la Mortera,... y Les Xanes; Peña Rei (de refundiu) y Valdolayés.
Asina y too nunca tuviere no que nel entamu llamo Mirador de Les Xanes. Digo que ye un inventu míu porque en realidá nun ye otra cosa que un prau dende onde se ve una gran parte d'esta guapa garganta. Intentara encontralu en más d'una ocasión sin consiguilo y el llogru d'esti día, cola valiosa ayuda d'una vecina la zona, dexóme contentu y pémeque paga la pena. Como se pue ver nel track hai que salise del camín que baxa a Serandi y per un prau priváu arrimase al abismu que mos dexa ver el guapu camín.
Dempués de pasar pela "pequeña Habana" como llamen dalgunos al soleyeru pueblu de Serandi, antes de llegar a la sienda'l Osu, pásase pela Foz de Picarós qu'anque curtia ye guapa a esgaya.
Antes yá los mios güeyos gociaren pel camín de les Xanes y de les precioses vistes de los puertos d'Andrúas dende'l modestu picu Cuitaye.
Tuvi la suerte de facer parte del paséu, dende La Canal Seca hasta l'esvíu al miradoriu, con una muyer de Serandi que baxaba con dos neños de ver el ganáu que tenía pel monte y que m'aseguró que ella siempre sintiere llamar Cuitaye a esti picu que cada mapa-y da un nome distintu y que munchos blogueros, poco daos a reflexonar, encargámosmos d'estrozar la enguedeyada toponimia de los montes d'Asturies.
Identifícome colo que diz Xosé LLuis del Río nel so trabayu "Aproximación a la toponimia de los Picos de Europa"
"...Ensin dulda unu de los grandes "verdugos" de la toponimia de los Picos d'Europa (como tamién de la toponimia del restu d'Asturies) ye l'omnipresente enclín castellanizante, pretendidamente cultista, que nun ye sinón frutu de la xeneral inorancia de los autores al rodiu de la realidá llingüística d'Asturies (tantu del territoriu qu'administrativamente respuende al nome de Principáu d'Asturies, como de los territorios qu'históricamente pertenecen a la so órbita cultural).[2] En realidá, nos Picos d'Europa coesisten les fronteres llingüístiques del bable central y oriental (dominiu F/H) y tamién de los plurales femeninos en -AS/-YE. De nenguna manera trátase de "distintos dialectos", sinón de les lóxiques diferencies del asturianu faláu nos distintos valles que converxen nestos montes, lo qu'implica una gran riqueza de términos pa referise a los accidentes xeográficos, la mayoría d'ellos (según la respectiva familia) emparentaos etimolóxicamente ente sí y con otros términos emplegaos nel restu d'Asturies..."
¿Acabará dalgún día'l paletismu y la inorancia de los que-yos paez que la nuesa llingua nun ye igual de válida que'l castellanu?
Esti tema que, cuando surde, siempre m'anoxa nun pue estrozar el recuerdu de la guapa mañana que pasé'l día'l mio cumpleaños.
"Detrás del mundu había montes. Habíalos per tolos llaos onde quiera qu'un mirara." Ernest Hemingway
Yera'l mio cumpleaños y nun busqué nenguna escursión especial pa cellebralu. Namái la cercanía y el llargor adecuáu pa poder tar en casa a meudía.
Fae tiempu que perdí la cuenta de les veces que caminé per esta guapa sienda. Dende que tengo'l blog: De la foz de Picarós a la ruta Les Xanes; Circuitu peles Xanes, puertos d'Andrúas, Pandu la Mortera,... y Les Xanes; Peña Rei (de refundiu) y Valdolayés.
Asina y too nunca tuviere no que nel entamu llamo Mirador de Les Xanes. Digo que ye un inventu míu porque en realidá nun ye otra cosa que un prau dende onde se ve una gran parte d'esta guapa garganta. Intentara encontralu en más d'una ocasión sin consiguilo y el llogru d'esti día, cola valiosa ayuda d'una vecina la zona, dexóme contentu y pémeque paga la pena. Como se pue ver nel track hai que salise del camín que baxa a Serandi y per un prau priváu arrimase al abismu que mos dexa ver el guapu camín.
Dempués de pasar pela "pequeña Habana" como llamen dalgunos al soleyeru pueblu de Serandi, antes de llegar a la sienda'l Osu, pásase pela Foz de Picarós qu'anque curtia ye guapa a esgaya.
Antes yá los mios güeyos gociaren pel camín de les Xanes y de les precioses vistes de los puertos d'Andrúas dende'l modestu picu Cuitaye.
Tuvi la suerte de facer parte del paséu, dende La Canal Seca hasta l'esvíu al miradoriu, con una muyer de Serandi que baxaba con dos neños de ver el ganáu que tenía pel monte y que m'aseguró que ella siempre sintiere llamar Cuitaye a esti picu que cada mapa-y da un nome distintu y que munchos blogueros, poco daos a reflexonar, encargámosmos d'estrozar la enguedeyada toponimia de los montes d'Asturies.
Identifícome colo que diz Xosé LLuis del Río nel so trabayu "Aproximación a la toponimia de los Picos de Europa"
"...Ensin dulda unu de los grandes "verdugos" de la toponimia de los Picos d'Europa (como tamién de la toponimia del restu d'Asturies) ye l'omnipresente enclín castellanizante, pretendidamente cultista, que nun ye sinón frutu de la xeneral inorancia de los autores al rodiu de la realidá llingüística d'Asturies (tantu del territoriu qu'administrativamente respuende al nome de Principáu d'Asturies, como de los territorios qu'históricamente pertenecen a la so órbita cultural).[2] En realidá, nos Picos d'Europa coesisten les fronteres llingüístiques del bable central y oriental (dominiu F/H) y tamién de los plurales femeninos en -AS/-YE. De nenguna manera trátase de "distintos dialectos", sinón de les lóxiques diferencies del asturianu faláu nos distintos valles que converxen nestos montes, lo qu'implica una gran riqueza de términos pa referise a los accidentes xeográficos, la mayoría d'ellos (según la respectiva familia) emparentaos etimolóxicamente ente sí y con otros términos emplegaos nel restu d'Asturies..."
¿Acabará dalgún día'l paletismu y la inorancia de los que-yos paez que la nuesa llingua nun ye igual de válida que'l castellanu?
Esti tema que, cuando surde, siempre m'anoxa nun pue estrozar el recuerdu de la guapa mañana que pasé'l día'l mio cumpleaños.
No hay comentarios:
Publicar un comentario