Peñamayor (agua y borrina na seronda)

Peñamayor                   Sábadu, 3 de payares de 2012


      Hebo años que diba a patiar una o dos veces a la selmana per esti monte.
Pémeque, sin tirar llargo, saldríame una media de 50 ó 60 veces al añu que ficiere dalguna ruta per elli.
     Sigue préstandome como 'l primer día asina que agora fáigolo polo menos una vez al mes.
      El recorríu d'esti sábadu foi paicíu al de siempre: empiezo unos doscientos metros antes de Les Praeres y sigo'l camín per Ortigosa, Espines, El Covayu, Anés, Breza, colláu Llagos, pozu Funeres, Campagüés, La Bauga, Fayacaba y Les Praeres.
      Casi siempre subo ún de los picos. El que más me presta ye'l Trigueru.
Suelo baxar cumeando pela Goleta hasta el colláu. Dempués sigo'l camín de siempre.  
      Tengo la costume de alternalos. Cuando voi al Texíu suelo facelo dende'l Covayu y entós cumeo hasta'l colláu Llagos y vuelvo como davezu.
      Si subo a Peñamayor (Les antenes, La botella sidra o El Fueyu) voi per Llames Llagar y suelo siguir al Texíu. D'ellí baxo a Campagüés y sigo'l camín de costume.
      De xemes en cuando subo a los tres picos empezando pel Trigueru y baxando per Brañella y Espines a les Praeres.
      A lo primero dexaba’l coche en Pra, 4 km pa baxo Les Praeres. Unos años dempués empecé a dexalu tres más arriba y fai yá un par d’años casi nes Praeres. La edá pesa…
      Nunca m'aburro y retrato cada mayáu, cada picu o requexu como si fuera la primera vez.
      Fae bien d'años que lu llamo'l mio monte y siempre m'alcuerdo cuando con 7 ó 8 años garré'l mayor cansanciu de mio vida diendo con mio tíu dende El Remediu a Llames Llagar. Foi'l mio bautizu de Peñamayor.
      Esti sábadu nun yera'l meyor día pa caminar y menos pa facer semeyes porque llovía y había borrina pero asina y too prestóme como siempre.